1. Ook in India wordt gewerkt aan implementatie van VBHC in ziekenhuizen
De eerste pilots ten aanzien van VBHC zijn gestart vanuit en samenwerking tussen het Duitse agentschap GIZ, Medicount en 25 ziekenhuizen in Mumbai. De eerste tussenresultaten specifiek voor knie-vervangende operaties werden op 15 oktober gepresenteerd door Stefan Suter tijdens de ‘Dialoog over VBHC’ in Mumbai.
Tijdens een werkbezoek aan het Oscar Hospital mag ik meekijken hoe dit er in de praktijk uitziet Door het drukke en chaotische straatbeeld (zie foto) moet ik bekennen dat ik verwacht dat dit ook binnen zo is. Niets is minder waar. Binnen heerst een kalme, professionele sfeer en het ziet alles er nieuw en schoon uit
Patiënten worden vanuit een callcenter nagebeld over de uitkomsten (PROMS) en ervaringen (PREMS) en uitkomstindicatoren worden geregistreerd op basis van de standaardsets van ICHOM. Het ziet er exact zo uit als in de aanloop naar Meetbaar Beter in de hartzorg in 2011: een eenvoudig Excel bestand met per patiëntgegevens over baseline en uitkomsten.
Relevantie voor ons
Hopelijk zet deze ontwikkeling zich door en dan kunnen we internationaal gaan vergelijken. En die vergelijking lijkt me erg waardevol. Hoe groter de verschillen hoe meer er geleerd kan worden. Ook in Nederland.
2. Beschikbaarheid en kwaliteit van data is zoals overal ook in India een barrière
Maar hier wordt meer gesproken over slimme oplossingen om burgers/patiënten zelf de beheerder van de eigen data te laten zijn. Hoewel ik blij was te horen dat de meerwaarde van het inzichtelijk maken van resultaten van zorg juist ook gezien werd voor iedereen door alle lagen van de bevolking heen, is de conclusie die we hier hebben moeten trekken wel dat een succesvolle implementatie waarschijnlijk moet starten in de private sector in stedelijke gebieden in een segment van hoger opgeleide mensen.
Relevantie voor ons
Misschien gaan de echte oplossingen op het gebied van data-management en beheer wel uit landen als India komen, omdat de manier waarop wij het in Nederland organiseren daar moeilijk te realiseren is. Denk hierbij aan goede data bij zorgverleners en goede communicatie tussen de zorgverleners.
3. In India zag ik een andere motivatie om aan de slag te gaan met value-based healthcare
De gemene deler van mensen die aan de slag willen met value-based healthcare is dat men ‘waarde’ inzichtelijk wil maken en verbeteren. Maar door de gesprekken in India realiseer ik me dat er toch verschillende perspectieven zijn. De mensen die ik in India sprak, kijken veel zakelijker dan in Nederland naar implementatie van value-based healthcare. Ze praten in termen van een business case waarbij de investeringen zichzelf binnen redelijk korte tijd moeten terugbetalen.
Dr. Pawar, is de directeur van het Oscar Hospital. Deze jonge, trotse man is de baas van een keten van zeven ziekenhuizen, geïnspireerd door Santeon. Hij ziet het nabellen van patiënten als het leveren van extra kwaliteit richting patiënten. Een verfrissende blik, want in Nederland zien we het uitzetten van vragenlijsten toch vooral als een belasting voor patiënten. Voor hem was dit daarmee ook extra marketing, waarmee zijn ziekenhuis zich kan onderscheiden en hopelijk groeien.
Relevantie voor ons
In Nederland lopen verschillende perspectieven op value-based healthcare door elkaar. Value-based healthcare biedt een gemeenschappelijke taal om te praten over kwaliteit en kosten in de zorg. Maar deze taal kan gebruikt worden voor totaal verschillende strategieën. Is het doel om betere uitkomsten te realiseren en hier ook meer voor betaald te krijgen? Of is het doel om de kosten omlaag te krijgen bij gelijkblijvende uitkomsten? Of is het doel misschien om door de zorg multidisciplinair rondom patiëntengroepen te organiseren het werk leuker te maken en daarmee personeel te behouden? Ik denk dat het goed is om binnen organisaties die value-based healthcare implementeren deze verwachtingen duidelijker naar elkaar uit te spreken, zodat ook duidelijker wordt hoe geëvalueerd kan worden of het de investeringen waard is.
