Dit blijkt uit onderzoek van Eveline Stevens en Karlijn van Doorn van M&I/Partners. In het kader van dit onderzoek hebben in de eerste helft van 2018 25 ziekenhuizen vragenlijsten ingevuld. Vervolgens zijn verdiepende gesprekken gevoerd met acht ziekenhuizen.
Focus op uitkomsten
Uit het onderzoek blijkt dat de meeste ziekenhuizen zich beperken tot het meten van uitkomsten voor de patiënt. Ze passen VBHC niet in de volle breedte toe, maar focussen vooral op de uitkomsten voor de patiënt. Het kostenaspect wordt niet of slechts beperkt in beschouwing genomen.
Inrichting ingewikkeld
Daarnaast blijkt de inrichting van een ziekenhuisorganisatie op basis van aandoeningen in de praktijk ingewikkeld te zijn. De bestaande organisatie en bekostiging zijn gebaseerd op betaling per verrichting, wat de invoering van VBHC bemoeilijkt. Niet alleen binnen ziekenhuizen blijkt dit lastig, ook de samenwerking met de tweede lijn komt nog niet op grote schaal tot stand. Dit ligt volgens de onderzoekers aan de gebrekkige standaardisatie van gegevens.
Verschillende standaarden
Een andere belemmering die wordt genoemd, is het gebruik van verschillende standaarden. De ICHOM-standaarden zijn breed bekend en worden ook gebruikt. Sommige ziekenhuizen maken hun eigen ‘standaard’ of geven een eigen invulling aan de ICHOM-standaard. Dit belemmert potentieel het kunnen vergelijken van uitkomsten tussen verschillende ziekenhuizen.
Uit het onderzoek blijkt zoals gezegd dat de nadruk in Nederland vooral ligt op uitkomstmeting. In dit kader zijn het Ministerie van VWS en Zorginstituut Nederland het gezamenlijk programma, Uitkomstgerichte zorg 2018-2022, gestart. Alle ziekenhuizen zullen daar binnen afzienbare tijd mee te maken krijgen.
Doelstelling 2022
De doelstelling van het ministerie van VWS is om in 2022 voor ruim de helft van de ziektelast inzicht te hebben in uitkomsten die ertoe doen. En bovenal dat deze informatie door patiënten en professionals goed vindbaar en goed te begrijpen is en ook in de praktijk kan worden gebruikt om samen te kunnen kiezen voor de best passende zorg. De onderzoekers vragen zich af of dit in het huidige tempo haalbaar is.
