De oncologen komen in het artikel ‘Volledige transparantie over kwaliteit van zorg is ongewenst’ met vier argumenten waar ik graag tegenargumenten voor geef. PROMIS is de enige patiënt-gecentreerde generieke basisset van vragen, die het mogelijk maakt om zeer snel (in ongeveer 45 seconden) een betrouwbare en valide behandeleffectmeting te scoren. In een eerder Qruxx artikel is heel uitgebreid verteld wat PROMIS is en wat het kan.
Vergelijkbaar
Wat daarin niet ter sprake kwam, is dat de scores vergelijkbaar zijn met elkaar, wat PROMIS extra krachtig maakt. Benchmarking wordt hierdoor mogelijk, waardoor transparantie niet alleen veel makkelijker en gestructureerder gaat, maar vooral ook duiding kan geven op het niveau dat voor patiënten nuttig en duidelijk is.
Argument 1. ‘Er zijn namelijk heel veel indicatoren en de informatie moet eenduidig zijn’
Voor patiënten is dat vervelend op z’n minst, te veel verschillende informatie die voor hen niet te begrijpen is. PROMIS geeft daarom makkelijk te begrijpen T-Scores af. 50 is de gemiddelde klachtenintensiteit en deze meetpunten bij elkaar, afgezet in een grafiek, tonen een duidelijk historisch beeld van de behandeleffecten.
Argument 2. “Het gevolg is defensieve geneeskunde. De best scorende chirurgen selecteren hun patiënten om hun scores hoog te houden. Dat is het nadeel van te veel transparantie: Wie wil de moeilijke patiënten nog behandelen?”
Met vergelijkbare T-scores, kan een chirurg inzien welke collega meer ervaren is in een bepaalde procedure. Hij kan zo een patiënt doorverwijzen. Dat geeft dus minder mismatch tussen zorgzwaarte en expertiseniveau. Iets wat de zorgprofessional, maar vooral de patiënt kan waarderen. Iedereen zit dan zoveel mogelijk in z’n comfort-zone, waarbij de kans op de beste eindresultaten het grootst zijn voor de patiënt en een chirurg zal niet meer boven zijn niveau hoeft te werken.
Argument 3. “Stel dat je weet welk ziekenhuis de beste resultaten heeft. Dan wil iedereen daar naartoe, ook de ongunstige gevallen. Hun getallen worden dan weer slechter en die van de anderen worden weer beter. Dan krijg je daarna weer een omgekeerde richting van patiëntenstromen. Daar helpen we onze patiënten niet mee.”
Goed lezende, spreekt het derde argument het tweede tegen. Als een goed scorende arts zijn scores hoog wil houden, dan is het ook prettig als daar de patiënten komen die het beste te behandelen zijn. Iedereen is dan blij, artsen zijn blij, want die krijgen goed te behandelen patiënten. Patiënten zijn blij, omdat ze de best mogelijk kans op herstel krijgen. Dit is mogelijk door transparantie, want dat geeft inzicht.
Argument 4. “Externe verantwoording afleggen, is de volgende stap na maximale interne transparantie. (…) Minder goede presteerders moeten de mogelijkheid krijgen om zich te verbeteren.”
Maximale interne of externe transparantie ter verbetering van de geleverde zorg, daar is PROMIS juist bij uitstek voor geschikt, Het geeft inzicht in de behandelprestaties, zodat artsen weten wat goed werkt en wat niet. Het is echter ook de patiënten die recht hebben op deze informatie, er wordt immers aan hùn lichaam gewerkt. Ze moeten weten wat eraan gebeurt en hoe het effect op hun lijf is, als gevolg van de behandeling. Oftewel transparantie in de zorg is voor patiënten, zeer gewenst.
Door Dax Kho, senior onderzoeker en innovatie analist bij de patiëntenorganisatie Stichting Kwaliteit GezondheidszorgVolgens Patiënten. Deze stichting heeft de EasyROM app ontwikkeld.
