Met behulp van verschillende richtlijnen voor alle betrokkenen in de zorg i
s er nog effectiever te handelen, aldus het rapport. Bijvoorbeeld op het gebied van remote diagnostics, oftewel de zorg op afstand. Daarmee zijn aandoeningen nog sneller te ontdekken.
Verborgen aandoeningen
Er zijn veel redenen te bedenken waarom verborgen aandoeningen niet op te sporen zijn. Met een aandoening loopt iemand niet te koop. Zo is het nu eenmaal. Velen vinden het bij lichte klachten dan ook niet noodzakelijk om de arts te bezoeken. Het gaat wel weer over.
Toch houden we op deze manier vele verborgen aandoeningen in stand. Duizenden Nederlanders lopen rond met een verborgen ziekte, bijvoorbeeld soa’s.
Aandoening voorspellen
Amerikaanse wetenschappers hebben ontdekt dat verborgen aandoeningen op te sporen zijn op basis van ervaringen en meningen op sociale media. Voor het onderzoek zijn bijna 1 miljoen status updates op Facebook gelinkt aan de medische achtergrond van de proefpersonen. Specifieke termen in de posts gelden als voorspellingsfactor van bijvoorbeeld een alcoholverslaving, diabetes of een mentale aandoening.
Zo is de kans op diabetes vijftien keer zo groot als iemand een specifieke religieuze term gebruikt in zijn posts, zoals ‘God’ en ‘bidden’. De termen ‘drank’ en ‘fles’ wijzen op een mogelijke alcoholverslaving. Vermeldenswaardig is dat het gebruik van bepaalde woorden niet wijst op een aandoening. Er is wel beter te voorspellen of er mogelijk sprake is van een aandoening.
Consequenties diagnose
De bevindingen van de onderzoekers kunnen resulteren in een effectieve tool om aandoeningen op afstand te detecteren met behulp van social media. Daarmee zijn we allen gebaat.
Toch ben ik sceptisch als het gaat om de invloed van een commerciële partij als Facebook. Op het eerste gezicht lijkt het een prima deal: een overzicht van mogelijke aandoeningen in ruil voor het delen van wat posts. Iets wat menig gebruiker toch al doet. Het scheelt bovendien een bezoek aan de huisarts. Maar voor niets gaat de zon op. Het is de vraag wat er met de resultaten gebeurt, alvorens de betreffende persoon wordt geïnformeerd.
Gaan die eerst naar adverteerders? Het wordt interessant als daar toevallig een zorgverzekeraar bij zit of een mogelijke werkgever. Daarmee is niet alleen die gedeelde foto tijdens het uitgaan een risico. Ook kan er nu een inschatting worden gemaakt wat de posts op social media daadwerkelijk betekenen.
Verplichting of niet?
Natuurlijk ligt de oplossing bij het individu. Een huisartsbezoek ligt voor de hand als er klachten zijn. Maar uit terughoudendheid, schaamte of praktische redenen gebeurt dat niet altijd. Bovendien blijkt uit de resultaten van het eerder vermelde onderzoek dat verschillende aandoeningen te detecteren zijn.
Daarmee worden meerdere vliegen in één klap geslagen, maar het heeft wel als consequentie dat iemand min of meer verplicht is om te blijven posten en informatie te delen. Niet alleen om het hart te luchten, maar ook om een statusupdate te krijgen over de eigen gezondheid.
Ik juich vele e-health initiatieven toe. Met slimme apparaten kan er sneller een kwaaltje worden opgespoord en het behandeltraject wordt vereenvoudigd. Echter, het verplicht delen van persoonlijke ervaringen en gevoelens gaat mij net iets te ver. Dan maar wat meer onzekerheid, maar wel meer privacy.
Sebas Eikholt is redacteur bij Patientempowerment.nl
