Right for me vergelijkt drie interventies bij patiënten die een vrouwenkliniek bezoeken voor advies over anticonceptie. De eerste motiveert de patiënt om vragen te stellen, de tweede de zorgverlener, de derde allebei. Het studieprotocol is beschreven in BMJ Open.
Het is inmiddels duidelijk dat shared decision making patiënten helpt bij de keuze van een behandeling. Maar over de wijze waarop zorgverleners of patiënten gestimuleerd worden om shared decision making daadwerkelijk toe te passen, is weinig bekend. Rachel Thompson van Dartmouth Institute for Health Policy & Clinical Practice van Dartmouth College onderzoekt dit bij patiënten die in de Verenigde Staten een vrouwenkliniek bezoeken om een vorm van anticonceptie te kiezen.
Vier groepen
De vrouwen en hun zorgverleners zijn verdeeld in vier groepen die op verschillende wijze gestimuleerd worden tot shared decision making. In de eerste groep krijgen de vrouwen voor het bezoek aan de poli een filmpje te zien waarin een patiënt vertelt over belangrijke vragen die kunnen helpen bij het kiezen van een behandeling. Ze krijgen een ‘spiekbriefje’ met steekwoorden die hen herinneren aan deze vragen mee naar de spreekkamer. Bij de tweede groep krijgen de hulpverleners keuzehulpen van de diverse anticonceptiemogelijkheden die ze in het consult samen met de patiënt kunnen doornemen. Deze keuzehulpen zijn gebaseerd op de Option Grid. In de derde onderzoeksgroep krijgen zowel de vrouwen als de zorgverleners bovengenoemde ondersteuning en de vierde groep krijgt geen enkele ondersteuning.
Tevreden
De onderzoekers willen vooral weten met welke aanpak de vrouwen en hun zorgverleners het vaakst samen tot een behandelkeus komen. Daarnaast willen zo onder meer ook weten wanneer de patiënt en de arts het vaakst een gesprek over anticonceptie voeren, of de patiënt tevreden is over dat gesprek, of de vrouw de gekozen anticonceptie ook werkelijk gebruikt en of ze er tevreden mee is.
